Εκτενή συνέντευξη στην αθλητική ιστοσελίδα «αθλητικός κόσμος» παραχώρησε ο Κώστας Φραντζέσκος, ο οποίος έκανε αποκαλυπτικές αναφορές για την παρουσία του στον ΠΑΟΚ. Ο άλλοτε μέσος του Δικεφάλου μίλησε για το πώς πήγε στον Δικέφαλο, τους φιλάθλους του, τον Μπάγεβιτς αλλά και την πρόταση από την Τορίνο.
Αναλυτικά:
Πώς πήρατε την απόφαση να πάτε στον ΠΑΟΚ και με τι προσδοκίες;
«Ήταν Ιανουάριος όταν έγινε και η μεταγραφή και στην αρχή ήμουν πολύ διστακτικός στο να πάω να σου πω την αλήθεια. Και αυτό διότι στην βαθμολογία τότε ο ΠΑΟΚ ήταν 10ος και ο ΟΦΗ 2ος πίσω από τον Ολυμπιακό. Έμενε ένα εξάμηνο για να μείνω ελεύθερος από τον ΟΦΗ και να απεμπλακώ και από τον Παναθηναϊκό. Το καλοκαίρι θα ήμουν απολύτως ελεύθερος να πάω όπου ήθελα. Αλλά η επιμονή και η θέληση των ανθρώπων του ΠΑΟΚ, το πρότζεκτ που μου παρουσίασαν και το πως θέλουν να πάει η ομάδα με έπεισαν και έτσι έγινε η μεταγραφή. Στις συναντήσεις που είχα κάνει με τον κύριο Ορφανό, του έδειχνα ότι ήθελα να το τρενάρουμε και να το πάμε για το καλοκαίρι. Ο ίδιος ήθελε μου έλεγε εδώ και τώρα, θα πάρουμε και έναν παίκτη από τον Παναθηναϊκό (Σπύρος Μαραγκός). Και το τρέναρα συνεχώς αλλά τελικά ανέβηκα στην Αθήνα για διακοπές Χριστουγέννων και δεν ξανακατέβηκα στην Κρήτη. Έφυγα κατευθείαν για Θεσσαλονίκη. Δεν το μετάνιωσα ποτέ όπως αποδείχθηκε και αν μη τι άλλο είμαι πολύ περήφανος που φόρεσα αυτήν την φανέλα γιατί είναι ένας πάρα πολύ μεγάλος σύλλογος. Το έχω δηλώσει επανειλημμένως όπως το έκανα και τότε ότι ΠΑΟΚ δεν ήμουν ποτέ».
Φάνηκε εξάλλου από την στιγμή που έχετε δηλώσει τις οπαδικές σας προτιμήσεις, ότι η αγάπη του κόσμου του ΠΑΟΚ δεν έχει επηρεαστεί από αυτό.
«Το θέμα δεν είναι να δείξεις οπαδιλίκι. Το θέμα είναι να δείξεις αληθινός, να αγαπάς και να σέβεσαι το σήμα κάθε συλλόγου που αγωνίζεσαι. Το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου ήταν αυτό για μένα. Τα παράσημα και το πτυχίο που παίρνεις από το ποδόσφαιρο είναι να πηγαίνεις σε κάθε γήπεδο και να μην έχεις κανένα πρόβλημα. Δεν προκάλεσα ποτέ στην καριέρα που είχα με εξαίρεση μια – δυο φορές από τα νεύρα μου αλλά τίποτα παραπάνω».
Αποδεικνύεται από το γεγονός ότι καταφέρατε να κερδίσετε τον κόσμο του ΠΑΟΚ που είναι γενικά δύσκολος.
«Δύσκολο το κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Αν είσαι αληθινός ο κόσμος θα σε αγαπήσει. Αν πας να κοροϊδέψεις, αν πας να δείξεις οπαδιλίκι και τα σχετικά θα σε αγαπήσουν αλλά θα σε αγαπήσουν πρόσκαιρα. Δεν είναι αληθινό αυτό. Κάτι αληθινό χτίζεται και δεν αγοράζεται».
Τι έλειψε από τον ΠΑΟΚ την τριετία που βρεθήκατε εκεί και δεν καταφέρατε να φτάσετε σε έναν τίτλο;
«Η σταθερότητα. Για να πετύχεις κάποιους στόχους θα πρέπει να υπάρχει σταθερότητα. Και όταν θέλεις να χτίσεις κάτι, δεν χτίζεις από τον 6ο όροφο. Χτίζεις από το ισόγειο, από τα θεμέλια για να είναι σταθερό. Αυτές εκεί οι χρονιές πιστεύω ήταν τα θεμέλια για να πετύχει ό,τι πέτυχε στην συνέχεια ο ΠΑΟΚ. Όλα τα παιδιά που αγωνιστήκαμε τότε στην ομάδα είμαστε περήφανα που προσφέραμε έστω και λίγο ώστε να χτιστεί αυτό το πράγμα που έκανε ο ΠΑΟΚ. Να πάρει δηλαδή το πρωτάθλημα, να πάρει τα Κύπελλα και να βγαίνει στην Ευρώπη διαρκώς».
Φέτος κάνει μια αρκετά διαφορετική πορεία παίρνοντας την απόφαση να στηριχθεί κυρίως σε νεαρά παιδιά και «θυσιάζοντας» μια χρονιά.
«Όλα αυτά που χτίζεις τα αφήνεις στην άκρη και πας να χτίσεις ένα άλλο εντελώς οικοδόμημα. Με νεαρά παιδιά, με βάθος χρόνου δουλειάς. Γιατί δεν μπορείς του χρόνου να ζητάς πρωτάθλημα όταν κάνεις φέτος αυτό το εγχείρημα. Δεν γίνεται. Και όποιος το πει θα είναι ψεύτης. Χρειάζεται βάθος χρόνου. Θέλει μια τριετία, τετραετία να γίνει κάτι τέτοιο. Το να πας ή να είσαι κοντά για το πρωτάθλημα ναι. Αλλά το να το ζητήσεις απεγνωσμένα όχι. Δεν μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα. Θα είναι απίστευτο και απίθανο. Μακάρι να γίνει όμως. Άμα γίνει θα είναι όνειρο και πάνω σε αυτό μπορούν να ξαναχτιστούν πράγματα. Είμαι υπέρ σε αυτό που κάνει αλλά θέλει υπομονή».
Μια καλή και μια κακή ανάμνηση από τον ΠΑΟΚ;
«Όταν πήγα τον Ιανουάριο και ήμασταν 10οι, μέσα σε πέντε μήνες καταφέραμε και περάσαμε τον Παναθηναϊκό τελευταία αγωνιστική με το 1-1 τότε κόντρα στον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ και βγήκαμε εμείς στο ΟΥΕΦΑ. Ήταν απίστευτη χρονιά εκείνη. Και την επόμενη που αποκλείσαμε την Άρσεναλ, που πήρε το νταμπλ εκείνη την χρονιά και χάσαμε από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ονειρεμένη χρονιά. Η μισή χρονιά του ΟΦΗ και η άλλη μισή στον ΠΑΟΚ ήταν ονειρική γιατί με τον ΟΦΗ ήμασταν δεύτεροι και βγήκε και αυτός στο ΟΥΕΦΑ και με τον ΠΑΟΚ από 10οι καταφέραμε να βγούμε και μείς στην Ευρώπη. Απίστευτη χρονιά».
«Από την άλλη μια στεναχώρια ήταν ο ερχομός του κυρίου Μπάγεβιτς στον ΠΑΟΚ. Ήρθε Δεκέμβρη και το καλοκαίρι σε μια συζήτηση στο γραφείο του, είχε καλέσει εμένα και άλλα 7 παιδιά ξεχωριστά (από τους πιο παλιούς που ήμασταν εκεί), μας ανακοίνωσε την απόφαση να φύγουμε όλοι και να πάρει καινούρια άτομα. Μου εξήγησε ότι δεν είναι αγωνιστικό το θέμα, παρόλο που είχα ένα χρόνο συμβόλαιο ακόμα με την ομάδα. Δεν ήταν αγωνιστικό το θέμα απλά ήθελε καινούρια άτομα στην ομάδα και να χτίσει κάτι δικό του. Η βλακεία μου είναι ότι εξαιτίας του εγωισμού μου το δέχθηκα. Δεν έπρεπε να δεχθώ. Ήμουν 30 χρονών και έπρεπε να του δείξω ότι και γω αξίζω να είμαι στην ομάδα. Το είχα ήδη αποδείξει αγωνιστικά και έπρεπε να κάτσω εκεί πέρα. Αλλά από εγωισμό είπα αφού δεν με θέλει ο προπονητής καλύτερα να φύγω».
Έχετε δηλώσει πως μάθατε ετεροχρονισμένα (μετά από έναν χρόνο) για την πρόταση της Τορίνο στον ΠΑΟΚ όσο αγωνιζόσαστε εκεί. Σας έχει μείνει απωθημένο που δεν αγωνιστήκατε στο εξωτερικό;
«Θα σου πω. Τότε δεν ήταν και πολύ εύκολο να φύγεις στο εξωτερικό. Δεν ήταν όπως είναι τώρα να ανοίξουν τα σύνορα και να φεύγουν κατά συρροή παίκτες. Ναι για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω στο εξωτερικό για να δω μέχρι που μπορώ να φτάσω. Αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι αυτά που μου έχει δώσει ο Θεός και αυτά που έχω πετύχει ήταν αρκετά. Είμαι πάρα πολύ γεμάτος για όλα όσα έχω πετύχει ως τώρα. Γιατί είδα παιδιά δίπλα σε μένα όταν ξεκίνησα, καλύτερα από εμένα. Δεν θα αναφέρω τα ονόματά τους γιατί ήταν και συμπαίκτες μου. Πολύ καλύτεροι από εμένα παικτικά, με καλύτερα χαρακτηριστικά, που δεν έκαναν την καριέρα που έκανα εγώ. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτά που έχω πετύχει και γεμάτος».
