Η νοοτροπία είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα και στον ΠΑΟΚ πόνταραν πολύ σε αυτό το κομμάτι. Ένας άλλωστε από τους βασικούς λόγους που η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα ήταν αυτός. Η ικανότητά της να παίζει σωστά έχοντας την πλάτη στον τοίχο. Η ικανότητά της να υποφέρει όταν το παιχνίδι στράβωνε. Η νοοτροπία της ήταν το άλφα και το ωμέγα.
Νοοτροπία όμως είναι και να μη μένεις στις μεγάλες βραδιές. Το ότι ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα, δεν σημαίνει αυτομάτως πως απέκτησε το δικαίωμα να μείνει σε εκείνο το βράδυ της 19ης Μαΐου. Γιατί μέχρι στιγμής, αυτό διαπιστώνουμε. Και στην ομάδα, αλλά και στην διοίκηση.
Αυτό που μάλλον δεν αντιλαμβάνονται όλοι οι εμπλεκόμενοι, είναι πως ο στόχος των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ – του νέου φορμάτ έστω – είναι ένας στόχος πάρα πολύ σημαντικός. Και ο οργανισμός θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει όλα τα ενδεχόμενα. Έτσι όπως το νιώθω, μου φαντάζει δύσκολο.
Η συμπεριφορά της ομάδας στα φιλικά είναι o ένας κακός οιωνός. Δεν είναι όμως ο μοναδικός. Η κωλυσιεργία του κλαμπ στα μεταγραφικά, είναι ο δεύτερος. Μπορεί να αποδειχτεί σωστή η στρατηγική, όμως σήμερα που μιλάμε δεν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε πετυχημένη αφού τα κενά δεν έχουν συμπληρωθεί.
Διοικητικά, η φυγή του Μάκη Γκαγκάτση προφανώς και δεν είναι κάτι εύκολα διαχειρίσιμο, όμως εντοπίζω κάποια ζητήματα ανοχής που δεν έχουν προηγούμενο.
Και καλό θα ήταν, να κοπούν μαχαίρι, γιατί κακά τα ψέματα, η υπομονή έχει και τα όριά της.
