Ο Ιβάν Σαββίδης έχει επενδύσει μεγάλα ποσά στο τρέχον καλοκαίρι. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Οι αγορές Τσάλοφ – Τισουντάλι, το συμβόλαιο με το πριμ υπογραφής του Καμαρά, κόστισαν ένα πολύ μεγάλο ποσό. Και παράλληλα, δεν εισέπραξε τα 17,5 εκατ ευρώ του Κωνσταντέλια.
Το καλοκαίρι θα πήγαινε έξοχα, αν είχε αποκτηθεί και ένας ακόμα χαφ. Τώρα, κακά τα ψέματα, οι ισορροπίες μέχρι το τέλος του δρόμου είναι πολύ λεπτές. Και η πρώτη στάση, αφορά την άμεση επιτυχία της εισόδου στο league stage του champions League.
Όμως εσωτερικά στον ΠΑΟΚ, τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα. Γιατί από τη μία ο Ράζβαν ζητά αυτούς που ξέρει και απορρίπτει αυτούς που δεν ξέρει και παράλληλα, ο χαφ που ήρθε νωρίς δεν παίζει βασικός.
Ο ΠΑΟΚ και πέρυσι έτσι το πήγε. Του βγήκε και στο τέλος όλα καλά. Αν του βγει και φέτος, θα είναι μία κακή ανάμνηση η αναζήτηση του χαφ, η επιμονή στον Μεϊτέ και η κούραση της ανακύκλωσης ονομάτων τύπου Μίσιτς και Μάριν. Αν δεν του βγει όμως, θα είναι στάμπα.
Αυτό που είναι σαφές, είναι πως η εμπλοκή Λουτσέσκου στα μεταγραφικά δεν κάνει ούτε στον ίδιο καλό ούτε στο κλαμπ. Γιατί έχει μία φιλοσοφία λίγο κόντρα στις τάσεις της αγοράς η οποία γεννά περιπτώσεις συνεχώς και προκύπτουν λύσεις που ο ίδιος μπορεί να μη ξέρει, αλλά να είναι καλές.
Ο ΠΑΟΚ οφείλει να αλλάξει μοτίβο έτσι ώστε να προστατέψει και τον ίδιο τον Ράζβαν.
