Ο Τιεμουέ Μπακαγιόκο έζησε στα πιο χλιδάτα μέρη (Μονακό, Λονδίνο, Μιλάνο), αλλά για πρώτη φορά ψάχνει την ποδοσφαιρική του γαλήνη, παίρνοντας επιτέλους την ζωή του στα χέρια του.
Εκείνη η υπογραφή ήταν η αιώνια αιχμαλωσία του. Τότε, δεν μπορούσε να το ξέρε. Το καλοκαίρι του 2017 γίνεται η δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Τσέλσι, πίσω από αυτή του Φερνάντο Τόρες.
Κοστίζει 40 εκατομμύρια λίρες, οτιδήποτε έχει εκείνη η Μονακό που έχει φτάσει ως τους «4» του Champions League και έχει πάρει το πρωτάθλημα από την Παρί, «πουλάει» τρελά.
Θεωρείται ένα κράμα Γιάγια Τουρέ και Πατρίκ Βιεϊρά. Όλοι θεωρούν ότι είναι πλασμένος για να λάμψει στην Premier League, όμως τίποτα δεν πάει όπως πρέπει.
Στην ρούκι σεζόν του στην Αγγλία, αργεί να προσαρμοστεί. Η Τσέλσι του Κόντε δεν τραβάει και η πίεση αυξάνεται. Κακές κριτικές στα Μέσα, καταιγισμός από σκληρή κριτική στα social media, μέχρι και απειλητικά μηνύματα.
Έρχεται ο Σάρι και το πρώτο πράγμα που του λέει είναι ότι δεν τον υπολογίζει, έχει φέρει μαζί του, τον δικό του, τον Ζορζίνιο για την θέση.
Πάει στην Μίλαν δανεικός. Βρίσκει τον εαυτό του με τον Γκατούζο, όμως η οψιόν αγοράς (35 εκατομμύρια) είναι απαγορευτική.
Πάει στην Μονακό δανεικός. Πέφτει πάνω στην σεζόν του Covid. Η οψιόν αγοράς (42,5 εκατομμύρια ευρώ) είναι απαγορευτική.
Πάει στην Νάπολι. Ξανά δανεικός. Ξανά με τον Γκατούζο. Κάνει σούπερ σεζόν, αλλά η οψιόν αγοράς είναι απαγορευτική.
Έχει κουραστεί να αλλάζει σπίτι κάθε χρόνο. Γι’ αυτό και το καλοκαίρι του 2021 δέχεται διετή δανεισμό, ξανά στην Μίλαν. Δεν αποτελεί όμως επιλογή του Πιόλι. Είναι ξανά αιχμάλωτος.
Οι ροσονέρι παίρνουν το πρωτάθλημα (2021-22), αλλά ο Μπακαγιόκο περισσότερο βλέπει, παρά παίζει. Ειδικά την σεζόν 2022-23 είναι σαν να μην υπάρχει -μόλις τρεις συμμετοχές. «Θα προτιμούσα να μένω με τα παιδιά μου σπίτι να βλέπω τα ματς τηλεόραση, παρά όλο αυτό», ομολογεί.
Μετά από 6 χρόνια αιχμαλωσίας, η Τσέλσι καταλαβαίνει ότι δεν έχει να πάρει κάτι από αυτόν. Τον αφήνει ελεύθερο το περσινό καλοκαίρι και εκείνος για να νιώσει ξανά ποδοσφαιριστής, επιστρέφει στην Βρετάνη και την μικρούλα Λοριάν, μία άκρως οικογενειακή ομάδα. Σταδιακά, βρίσκει τα πατήματα του, κάνει 20 παιχνίδια, όμως η ομάδα υποβιβάζεται και δεν μπορεί να υποστηρίξει το συμβόλαιο του. Νέα αλλαγή στέγης. Υποχρεωτική.
Ο Τιεμουέ Μπακαγιόκο πριν λίγες μέρες (17/8) έκλεισε τα 30, αλλά θαρρεί κανείς ότι ταλαιπωρείται μια ζωή. Το μόνο που ψάχνει είναι μία μόνιμη στέγη. Λίγη σταθερότητα. Θέλει σαν τρελός να παίξει κάπου μπάλα. Ξέρει ότι όλα πήγαν στραβά, μα για τα περισσότερα δεν φταίει ο ίδιος…
