Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου, δεν αφορά μόνο αυτούς που πρόκειται να αποκτηθούν άμεσα. Είναι μία ιδιαίτερη περίοδος, στην οποία να κινηθείς έξυπνα μπορείς να βάλεις τις σωστές βάσεις για την ομάδα της επόμενης περιόδου.
Η είδηση είχε περάσει στα ψιλά. Στα πολύ ψιλά. Είχε γίνει μάλιστα προς τα τέλη του Ιανουαρίου, αφού δεν ήταν από τις βασικές προτεραιότητες, αλλά μία υπόθεση που είχε μείνει αρκετά πίσω.
Μέχρι τότε, είχε αγωνιστεί μόλις 44 λεπτά στην σεζόν, σε τέσσερις ολιγόλεπτες συμμετοχές ως αλλαγή. Είχε απογοητευτεί λιγάκι, ο δρόμος προς την ενδεκάδα και την καθιέρωση έμοιαζε να έχει ανυπέρβλητα εμπόδια.
Η εξέλιξη του ήταν αργή και ο ίδιος είχε αρχίσει να μην το πιστεύει πλέον, η εικόνα του σε κάποιες προπονήσεις ήταν ενός παίκτη που τον είχε πάρει από κάτω.
Στις 20 Ιανουαρίου του 2022, η Έουπεν ανακοίνωσε τον εξάμηνο δανεισμό του Γιάννη Κωνσταντέλια και αυτή η είδηση που έγινε μονοστηλάκι στις περισσότερες εφημερίδες ήταν το καλύτερο νέο για τον ΠΑΟΚ, αλλά και για τον πιτσιρικά.
Στο Βέλγιο, ο μικρός αποφάσισε να κάνει format σε όλα και να κάνει μία γερή επανεκκίνηση στην καριέρα και την ζωή του. Μέσα στο γήπεδο δεν έκανε πολλά, η παρουσία του σε μία πολύ σκληρή λίγκα (και μία πολύ μέτρια ομάδα) δεν έγινε πολύ αισθητή. Έπαιξε σε 7 παιχνίδια, όλα ως αλλαγή και δεν είχε ούτε γκολ ούτε ασίστ. Κι όμως, γύρισε με άλλο αέρα, άλλα μυαλά. Ανανεωμένος, αποφασισμένος να το παλέψει διαφορετικά.
Στο Βέλγιο, το κουμπί γύρισε. Ο Κωνσταντέλιας διαπίστωσε ότι εκεί έξω τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα. Υπάρχουν πολλοί, αμέτρητοι παίκτες, με τρομερά φυσικά προσόντα, που «δαγκώνουν» για μία ευκαιρία.
Έμεινε για πρώτη φορά μόνος, ζορίστηκε, σκληραγωγήθηκε, μπήκε σε γρήγορη διαδικασία ωρίμανσης, μακριά από την confort zone στην οποία βρισκόταν επί σειρά ετών στον ΠΑΟΚ.
Έπαψε να είναι το χαϊδεμένο παιδί, αλλά έγινε απότομα ένας από όλους. Κατέβηκε από το σύννεφο και κατάλαβε ότι πρέπει να εντείνει την δική του προσπάθεια για να αλλάξει επίπεδο.
Από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας ο «Ντέλιας» ήταν άλλος άνθρωπος, δεν υπήρχε κάποιος που να μην το έλεγε. Το σώμα του είχε αλλάξει, είχε γίνει πιο… αντρικό, η συμπεριφορά του το ίδιο. Δεν ήταν πια ένα παιδάκι που φοβόσουν να ακουμπήσεις στην προπόνηση, αλλά ένας κανονικός παίκτης, έτοιμος πια για την πρώτη ομάδα.
Κι όταν άρχισε να παίρνει τις πρώτες ευκαιρίες απέδειξε ότι αυτό το εξάμηνο στο Βέλγιο για το… μεταπτυχιακό του στην μπάλα, τον βοήθησε να εξελιχθεί σε όλα τα επίπεδα. Από την ημέρα που έγινε βασικός, δεν υπήρξε παιχνίδι που να μην άφησε το αποτύπωμα του στο γήπεδο είτε με γκολ, ασίστ ή κάποια key pass και συμμετοχή σε κάποια τέρμα.
Ακόμα και στον δύσκολο αγωνιστικό χώρο της Καλαμάτας, απέναντι σε παίκτες όχι τόσο άρτιους τεχνικά που έβλεπαν το παιχνίδι σαν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, με συμπαίκτες που δεν ήθελαν να βάλουν τα πόδια στην φωτιά σε ένα ματς κυπέλλου με ομάδα της Super League 2 που έχει και επαναληπτικό, ο μικρός ήταν καθοριστικός.
Μία δική του μαγική ενέργεια ήταν αυτή που έφερε το πέναλτι, με το οποίο ο ΠΑΟΚ ξεκλείδωσε το ματς και έβαλε τις βάσεις για μία νίκη που του επιτρέπει να δει τον επαναληπτικό ως μία γερή προπόνηση.
Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας δεν λογίζεται πια ως ένα ταλέντο, ως επένδυση, ως μεγάλη προσδοκία, αλλά έχει αλλάξει επίπεδο. Λογίζεται πια ως παίκτης από τον οποίο ο ΠΑΟΚ περιμένει το κάτι παραπάνω σε κάθε παιχνίδι.
Ο δανεισμός του στο Βέλγιο βοήθησε τα μέγιστα στην εξέλιξη αυτή. Κάτι, που έμοιαζε τότε ως μία ασήμαντη κίνηση, ενδεχομένως σε βάθος χρόνου να αποδειχθεί μία εξέλιξη που θα μνημονεύεται ως αυτή που τον βοήθησε να ξεκλειδώσει όλο το σπουδαίο ταλέντο του.
