H Γαλατασαράι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, είναι μια ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ. Φέτος παίζει στο Γιουρόπα, γιατί πιάστηκε κορόιδο από τη Γιούνγκ Μπόις στο πρώτο παιχνίδι στην Ελβετία. Θα μπορούσε να είχε κερδίσει.
Από κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι και ταξίδι, ο καθένας μπορεί να μαθαίνει. Κι από ένα ταξίδι σαν κι αυτό, μπορεί κι ο ΠΑΟΚ και όλοι μας να μάθουμε.
Η Γαλατά είναι τουλάχιστο ένα κλικ σαν οργανισμός πάνω από τον ΠΑΟΚ.
Είναι μια κολοσσιαία ομάδα, έχει ένα ωραίο καινούριο γήπεδο, 52.000 θέσεων, που αντικατέστησε το παλιό “Αλί Σαμί Γεν” και είναι μια ομάδα, πολύ πιο κοντά στην ευρωπαϊκή κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή, απ΄ ότι ο ΠΑΟΚ.
Η Γαλατά ξοδεύει πάρα πολλά λεφτά και συντηρεί ένα πανάκριβο ρόστερ. Το πληρώνει πιο ακριβά απ΄ ότι ίσως αξίζει, αλλά για να πάει κανείς στην Τουρκία, όταν μετράει ακόμη στο δυτικό ποδόσφαιρο, πρέπει να πληρωθεί.
Στο ρόστερ της θα δει κανείς παίκτες όπως ο Μουσλέρα, ο Μέρτενς, ο Ικάρντι, ο Μπατσουαγί, ο Ζίγιες, παλιές και γερασμένες καραβάνες. Είναι όμως η εξαίρεση.
Η Γαλατά φροντίζει να αγοράζει καλούς ξένους, σε ηλικίες 24-27, πληρώνει μεγάλα ποσά, αλλά ξέρει ότι απ΄ αυτούς τους παίκτες, μπορεί να τα πάρει πίσω. Φροντίζει επίσης πάντα να έχει έναν δύο Τούρκους σταρ, νεαρούς, μεγάλης αξίας, τους οποίους μπορεί να πουλήσει.
Γενικά είναι μια ομάδα με μεγάλη ποιότητα, την οποία αγοράζει σε παραγωγικές ηλικίες, ώρες ώρες παίζει πολύ πιεστικό ποδόσφαιρο, σε υψηλό τέμπο. Σε ένα τέμπο, που πλησιάζει το ποδόσφαιρο της κεντρικής Ευρώπης, το οποίο ο ΠΑΟΚ δυσκολεύεται να φτάσει.
Καλό είναι να δούμε την Τετάρτη, τι μπορεί να μάθει κανείς από τέτοιους οργανισμούς.
