Οι μεταγραφές είναι το πιο πολύπλοκο πράγμα στο ποδόσφαιρο. Είναι κάτι τόσο πολυεπίπεδο, είναι τόσες πολλές οι λεπτομέρειες που μπορούν να χαλάσουν ή να φτιάξουν ένα deal, που μπορείς να τρελαθείς.
Για ακόμα ένα καλοκαίρι, ο ΠΑΟΚ θα είναι ενεργός μέχρι να αδειάσει και ο τελευταίος κόκκος της άμμου από την κλεψύδρα -κάτι όχι απαραίτητα κακό, όταν πρέπει να υπολογίζεις με σεβασμό, κάθε διαθέσιμο πόρο.
Το πιο αξιοπρόσεχτο στο φετινό καλοκαίρι είναι ένα ιδιαίτερο μοτίβο που πάει να δημιουργηθεί -μένει να αποκωδικοποιηθεί αν αποτελεί τάση. Η αρχή έγινε με τον Σορετίρε, η συνέχεια με τον Ουρτάδο και η κορύφωση με τον Τζόναθαν Γκόμες. Ο ΠΑΟΚ δεν συνήθιζε / συνηθίζει να αγοράζει τέτοια ξένα πρότζεκτ, όποτε το έκανε στο παρελθόν δεν μπόρεσε να τα υποστηρίξει με συνέπεια, όχι πάντα με δική του ευθύνη.
Δείχνει αυτό μία στροφή σε επίπεδο φιλοσοφίας; Δείχνει μία διάθεση του συλλόγου να πάει σε πιο νεαρές ηλικίες, αυξημένη αθλητικότητα, πιο ωμή πρώτη ύλη, ψάχνοντας την υπεραξία; Είναι ένα πείραμα; Μία στροφή ή μία τυχαιότητα; Η συνέχεια αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον…
