Τόσο τα «γραφεία», όσο και το «χορτάρι» -πιστέψτε με- ξέρουν πολύ καλύτερα τις ανάγκες μιας ομάδας από τον μέσο οπαδό, δημοσιογράφο που ασχολείται επιδερμικά με την ομάδα και μπορεί να ξέρει μόνο ένα μικρό μέρος της συνολικής εικόνας.
Υπό αυτό το πρίσμα δεν χρειάζεται να αναλύσουμε, αν ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν έναν ακόμα κεντρικό αμυντικό. Χρειαζόταν. Χρειάζεται. Γι’ αυτό και (λογικά) θα αποκτηθεί μέχρι την Τετάρτη, στην λήξη της μεταγραφικής προθεσμίας.
Πιθανώς και να είναι η μοναδική ηχηρή αστοχία σε ένα καλοκαίρι που ο Δικέφαλος μπορεί να πει κανείς ότι αναβάθμισε το ρόστερ του, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την λογιστική του ισορροπία.
Να το θέσω αλλιώς. Μακάρι, το μεγαλύτερο πρόβλημα σε κάθε ομάδα να ήταν ο τέταρτος της στόπερ. Ναι, μπορεί να στοιχίσει. Μπορεί στην Ευρώπη να φανεί.
Ο ΠΑΟΚ πήρε τον τίτλο, έχοντας ανάγκη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» από τον 4ο και τον 5ο ιεραρχικά στόπερ (Μιχαηλίδης, Νάσμπεργκ) του ρόστερ.
Μεγαλύτερη σημασία όμως -στα δικά μου μάτια- είναι πως έχει δημιουργήσει ένα ποιοτικό, σφιχτό, συμπαγές ρόστερ με ισχυρές δομές, ρόλους, χημεία και ισορροπία. Κι αυτό θα (ξανα)φανεί…
