Γράφω συνέχεια εδώ και χρόνια ότι… «πάντα ο προπονητής ξέρει περισσότερα από όσα εμείς γνωρίζουμε» και πολλοί αντιδρούν γιατί θεωρούν ότι τους κόβεται έτσι η ευκαιρία να κάνουν κριτική. Δεν είναι όμως έτσι. Πάμε σε κάτι πρακτικό.
Γιατί ο Λουτσέσκου ξεκίνησε αυτή τη χρονιά με ένα θεωρητικά πιο συντηρητικό σχήμα, ποντάροντας στην ασφάλεια που του έδινε το τρίδυμο των οκταριών Κούρτιτς-Ντάντας με τον Ντόουγκλας στο 10; Η πιο ξεκάθαρη απάντηση είναι ότι το επέλεξε γιατί είχε απέναντί του, φοβικούς και καταβεβλημένους παίκτες από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Επιπροσθέτως δεν είχε ούτε καν δεκάρι για να στήσει κάτι άλλο. Ο ΠΑΟΚ έκανε καλά παιχνίδια, δεν κέρδιζε εύκολα, είχε όμως αυτή την ασφάλεια στο παιχνίδι του.
Από το Νοέμβριο και μετά ο ΠΑΟΚ ήταν πιο έτοιμος πνευματικά και ψυχολογικά να παίξει πιο άμεσο ποδόσφαιρο, αφού έβαζε και μερικούς άλλους παίκτες στο ροτέισον του βασικού κορμού. Ξεκίνησε αυτή η διαδικασία πριν λίγες εβδομάδες, ο ΠΑΟΚ πραγματικά μπορεί και παίζει πιο άμεσα και επιθετικά ανεβάζοντας αρκετούς παίκτες ψηλά, αλλά…
Εδώ είναι το… «ναι μεν αλλά» που ξαναθυμίζει ότι και στο ποδόσφαιρο κάνεις μία κίνηση και μπορεί να κερδίσεις δύο πράγματα, αλλά να χάσεις κάτι άλλο. Εδώ ο ΠΑΟΚ επιτίθεται με ωραίο και συνδυαστικό τρόπο, αλλά όταν χάσει την μπάλα, πολλές φορές βρίσκεται εκτεθειμένος στην μετάβασή του. Κι εδώ είναι το ζητούμενο: Πώς ο προπονητής θα βρει την κατάλληλη ισορροπία ώστε από μία απόφαση που κερδίζεις πράγματα, να μη βρεθείς να χάσεις άλλα πολύτιμα στοιχεία.
