Ο Ταρίκ Τισουντάλι είναι ένας αυτοδίδακτος αρτίστας που στο μυαλό του παίζει για να διασκεδάσει τον κόσμο που πλήρωσε εισιτήριο.
Ευτυχώς το 34 του ΠΑΟΚ δεν το φοράει κανείς. Αυτό επέλεξε. Αυτό θα φορέσει. Το κάνει παντού ως ελάχιστο φόρο τιμής στον Άπι Νούρι, το καμάρι της γειτονιάς Staatsliedenbuurt του Άμστερνταμ.
Ήταν αυτός που ξέφυγε πρώτος από την μιζέρια, την φτώχεια, τα τσιμεντένια αυτοσχέδια γηπεδάκια. Έλαμπε με τις λευκές φόρμες του Άγιαξ, μόνο που η μοίρα αποφάσισε αλλιώς. Έμεινε με μόνιμη εγκεφαλική βλάβη, μετά από ανακοπή σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Βέρντερ Βρέμης, ο καλός του φίλος δεν πρόκειται να τον ξεχάσει ποτέ.
Στα αραβικά, Ταρίκ, σημαίνει λαμπερό αστέρι. Για να λάμψει χρειάστηκε να περιπλανηθεί πολύ. Γιος Μαροκινών μεταναστών, το ένατο από τα δέκα παιδιά του Μεσούντ και της Αϊσά, ένας αυτοδίδακτος ζογκλέρ του δρόμου. Ακόμα και σήμερα αν τον ρωτήσεις ποιον θεωρεί καλύτερο ποδοσφαιριστή, θα σου πει το όνομα ενός γείτονα του, του Ζερμέν Φάντεμπουρχ, ενός θρύλου του street football!
Τα σκισμένα παπούτσια ήταν στην καθημερινή του ζωή, όμως ένα πιάτο φαΐ δεν έλειψε ποτέ από το σπίτι, φρόντιζε για αυτό ο μάγειρας πατέρας του.
Δύο έννοιες που τον σημαδεύουν ακόμα και σήμερα. Σε όποια ομάδα κι αν έπαιξε, μάζευε φθαρμένα, χρησιμοποιημένα παπούτσια για να τα δώσει εκεί που υπήρχε ανάγκη.
Πολλές φορές έπαιρνε πακεταρισμένο φαγητό από τα γεύματα των ομάδων του για να τα μοιράσει σε αστέγους. «Αν το στομάχι σου είναι γεμάτο, αλλά ο γείτονας σου πεινάει, τότε είσαι κακός γείτονας», συνηθίζει να λέει.
Ξεκίνησε από χαμηλά. Πολύ χαμηλά. Άλλαξε τέσσερις ακαδημίες, έγινε επαγγελματίας στα 21 του κι έκανε αμέσως θραύση με την Τέλσταρ. Το 2016 η Χάβρη πίστεψε ότι βρήκε τον διάδοχο του Ριάντ Μαχρέζ, όμως το σώμα του ήταν αδούλευτο, τα γαλλικά του φτωχά και η τακτική του παιδεία μηδαμινή.
Διαδοχικοί δανεισμοί σε Καμπούρ, Φένλο, Ντε Γκράαφσχαπ, το ταβάνι του έμοιαζε να είναι η δεύτερη κατηγορία της Ολλανδίας.
Ιθάκη του αποδείχθηκε το Βέλγιο. Εκεί έγινε αυτό που είναι σήμερα. Εκεί άλλαξε επίπεδο και από ένας ζογκλέρ, έγινε ο πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος. Τρία χρόνια στην Μπέερσχοτ και η μεγάλη μεταγραφή στην Γάνδη, όπου σε 3,5 χρόνια έγραψε 51 γκολ, 18 ασίστ και άφησε πίσω του αμέτρητα επιφωνήματα θαυμασμού από τα ζογκλερικά του στο γήπεδο.
Διότι πάνω από ποδοσφαιριστής, ο Ταρίκ Τισουντάλι νιώθει ένας… διασκεδαστής. Μέσα του νιώθει βαθιά την ανάγκη να ψυχαγωγήσει, όσους πλήρωσαν εισιτήριο για να τον δουν…
