Ενόψει της ένταξής του στο «Hal Of Fame» της FIBA ο Πέτζα Στογιάκοβιτς μίλησε σε σερβικό μέσο για τον ΠΑΟΚ, την Ελλάδα και τις δύο στιγμές που δεν θα ξεχάσει. Ο 47χρονος πλέον Σέρβος άλλοτε NBAer κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 με την Γιουγκοσλαβία, ακόμα ένα χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2001 και το πρωτάθλημα του ΝΒΑ το 2011 με τους Ντάλας Μάβερικς. Στην Ελλάδα, φυσικά, έγινε γνωστός από τη θητεία του στον ΠΑΟΚ, όταν αγωνίστηκε από το 1993 έως το 1998 με τα «ασπρόμαυρα», γράφοντας τη δική του ιστορία. Συνολικά στην καριέρα του μέτρησε 804 παιχνίδια στο NBA έχοντας κατά μέσο όρο 17 πόντους, 4.7 ριμπάουντ και 1.8 ασίστ με 40% στα τρίποντα.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
Για τις στιγμές που δεν μπορεί να ξεχάσει:
«Είμαι περήφανος για όλα, δε μετανιώνω για τίποτα. Όμως υπάρχουν και δύο στιγμές που σκέφτομαι συνέχεια. Τους τελικούς του ΠΑΟΚ κόντρα στον Παναθηναϊκό καθώς χάσαμε το πρωτάθλημα στο 5ο ματς. Σκέφτομαι και το σουτ μου το 2002 στο 7ο παιχνίδι των τελικών της Δυτικής Περιφέρειας εναντίον των Λέικερς».
Για την Ελλάδα:
«Μετακόμισα στην Ελλάδα στην πιο σημαντική περίοδο της ζωής μου, στα εφηβικά μου χρόνια. Μετά από τις δυσκολίες που είχαμε περάσει με τον πόλεμο, ένιωσα ελεύθερος και μπορούσα να ζήσω ξανά χωρίς να κοιτάξω πίσω. Έζησα ως φυσιολογικός έφηβος. Παρεμπιπτόντως, το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ένα από τα πιο δυνατά στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Μου δόθηκε η ευκαιρία να προπονηθώ με τους καλύτερους παίκτες, να παίξω σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, να δουλέψω και να βελτιωθώ πολύ. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου μετά τη Σερβία».
Για την ένταξή του στο Hall Of Fame της FIBA:
«Είναι ωραίο συναίσθημα και τιμή που εκλέχτηκα στο Hall of Fame της FIBA. Κοιτάζω πίσω και βλέπω ότι έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που σταμάτησα, πόσο μάλλον από τότε που άρχισα να παίζω. Αυτά είναι περίπου 30+ χρόνια, αλλά και ένας τεράστιος πλούτος να κοιτάζω πίσω τους ανθρώπους που έχω συναντήσει κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Πάντα σκεφτόμουν θετικά, πολλά πράγματα ενώθηκαν για να γίνω μπασκετμπολίστας και θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που έκανα αυτό που αγαπούσα».
