Είμαστε πια στα μισά του δρόμου και την Τρίτη είναι η μητέρα των μαχών. Ίσως υπερβολικός ο χαρακτηρισμός, αλλά στην πραγματικότητα αν ο ΠΑΟΚ καταφέρει κι αποκλείσει τη Μάλμε, θα έρθει ακόμη πιο κοντά σε ένα όνειρο δεκαετιών.
Η συζήτηση που γίνεται σήμερα, γίνεται σε διαφορετική βάση από τις προηγούμενες εβδομάδες.
Κόντρα στη Μπόρατς, μια πολύ αδύναμη ομάδα, ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε απροετοίμαστος, αλλά ήταν αδύνατον να αποκλειστεί απ΄ αυτή την ομάδα.
Στη Σουηδία ο ΠΑΟΚ (όπου από τύχη δεν έχασε από μια ομάδα, που απλα τρέχει πολύ και είναι σε καλύτερη φόρμα), ήταν ένα κλικ πιο μπροστά από τον ΠΑΟΚ που είδαμε με τους Βόσνιους. Δεν έχει φτάσει ακόμη σε ανεκτό επίπεδο, αλλά είναι στο δρόμο.
Την Τρίτη, όλα αυτά δε νομίζω να παίξουν ρόλο. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι ακόμη έτοιμος, οι Σουηδοί έχουν ρυθμό και δεν είναι αμελητέα ποσότητα, αλλά σ΄ αυτό το επίπεδο, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Στο ποδόσφαιρο το μείζον είναι το κίνητρο, κι αυτό την Τρίτη ο ΠΑΟΚ το έχει σε υπερθετικό βαθμό. Αντικρύζοντας και τη γεμάτη Τούμπα, δε θα χρειαστεί να εξηγήσει κανείς σε κανέναν τί έχουν να κάνουν αυτό το βράδυ.
Την Τρίτη είναι ένα παιχνίδι που χρειάζεται συγκέντρωση στο 100% (που δεν υπήρχε στα προηγούμενα τρία), προσήλωση στον στόχο, έλεγχος του ρυθμού, έτσι ώστε να μην ανοίξουν το παιχνίδι οι Σουηδοί και όλα τα πάρουν τον δρόμο της.
Το ζητούμενο είναι να πάει ο ΠΑΟΚ σε ένα σετ παιχνίδι κι εκεί να μιλήσει η ποιότητα.
Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κάνει το βράδυ της Τρίτης, ότι δεν έκανε εκείνο το βράδυ του Απριλίου και έγινε της… Μπριζ (παρότι η Μάλμε δεν είναι Μπριζ).
Αν το κάνει, θα πάει σε άλλους δύο τελικούς για το όνειρο.
